Economie gaat over de manier waarop mensen in hun behoeften,
hun wensen voorzien. Er zijn behoeften die we basisbehoeften
kunnen noemen, zoals voedsel, kleding en beschutting of
huisvesting. Als in die behoeften niet wordt voorzien dan
komt het leven in direct gevaar. Dat is het geval bij de
vele miljoenen mensen in de Derde Wereld.
Anders wordt het als we de behoeften bezien van mensen in een moderne rijke maatschappij zoals de onze. Behoeften die ver uitgaan boven die van het bestaansminimum. We kunnen van 'luxe'- behoeften spreken, al is dat een begrip dat op verschillende plaatsen en in verschillende tijden een andere betekenis heeft. Het bekijken van die tweede soort behoeften maakt het allemaal een stuk moeilijker. Waarom houdt de een van zwemmen en de ander van voetbal? Waarom kochten de buren onlangs een Miele wasmachine en geen AEG of een Philips? Op deze vragen kunnen psychologen, sociaal-psychologen en sociologen betere antwoorden geven dan economen. Economen laten de verklaring van de totstandkoming van behoeften dan ook graag over aan deze specialisten. Zij spreken zelf geen oordeel over de behoeften uit. Ze kunnen niet op grond van hun vakkennis zeggen dat zwemmen beter is dan voetbal of Miele beter dan Philips.
De economie aanvaardt de behoeften van de mensen zoals zij die uiten. Dat betekent overigens niet dat economen er geen rekening mee houden dat behoeften door gewoonte, door de omgeving, door reclame en door allerlei andere zaken kunnen worden beïnvloed.
